Da się i nie da się.
Być człowiekiem lub choć chcieć zapomnieć, że się nim jest.
Teraz nie na temat: przepraszam, że Filakię traktuję w odpowiedziach jak faceta.
Nie jestem szowinistą, wiem tylko, że kobiety są inne, co już w wielu wątkach było tu choćby. Ja ją traktuję równo, jako normalnego rozmówcę, dlatego zdarza mi sie do niej jako do faceta pisać. OK?
Do niektórych innych kobiet też, choć nie często. (Wspomniałbym o Heroinie (superinteligentna blogowiczka, ale jak ktoś się nazywa Heroina, to wciąż wydaję mi się to dziwne).
Każdy chyba podświadomie klasyfikuje spotkane osoby na potencjalne klasy. Możliwe są cztery: partner, przyjaciel, neutralny i wróg, choć powinno być coś między neutralnym a wrogiem jeszcze chyba, taki co nie wiadomo co to jeszcze jest.
Mam pasję, aby żyć, aby dobrze przeżyć to życie, być może jedyny raz... Nie żałować więcej zmarnowanych szans, zbyt wielu zmarnowanych już żałuję... Od wielu lat nie byłem na urodzinach mego syna.
Gardzę tymi co zabijają za jedno euro, co się dadzą się zjeść za jedno euro, co przeżyją dzień za jedno euro, co nie wiedzą jeszcze po co żyją. Jestem wyrozumiały, pomaleńku ich skreślam, niektórzy zostają moimi przyjaciółmi na całe życie lub długie lata.
Ludzie się naprawdę zmieniają tutaj. Osoby po latach spotkane zawsze mnie zaskakują zaradnością. Są lepsi, mądrzejsi i bogatsi. Czyżby to był wpływ tego specyficznie wilgotnego klimatu na specyficzną polską mentalność?
Oczywiście, większość po miesiącu od przyjazdu tu stwierdza, że choćby koniec świata miał nastąpić, to oni jak zaplanowali wkrótce wrócą na te swoje studia czy budowę domu czy coś albo wszystko na raz.
Gdy ktoś pomieszka tutaj jednak, to jest zdziwiony w Polsce zdziwieniem najbliższych, patrzących na jego przechodzenie na czerwonym świetle (wpływ czerwonych khmerów zapewne), jego awanturami w urzędach, bo niby Polakom z Irlandii odwala, a rozmawiają z Policja i ogólnie wierzą w sens sprawiedliwości i prawdy.
Jak to jest, Polacy są źli? Czy Polacy w Polsce są źli?
Przecież jest jakiś powód, dla którego mieszkamy tutaj, nie w Polsce.
Podpowiem, że dla mnie kasa (jak dla większości) nie ma (już) znaczenia (aż tak dużego).
Wolę mieszkać nie w Polsce.
Być człowiekiem lub choć chcieć zapomnieć, że się nim jest.
Teraz nie na temat: przepraszam, że Filakię traktuję w odpowiedziach jak faceta.
Nie jestem szowinistą, wiem tylko, że kobiety są inne, co już w wielu wątkach było tu choćby. Ja ją traktuję równo, jako normalnego rozmówcę, dlatego zdarza mi sie do niej jako do faceta pisać. OK?
Do niektórych innych kobiet też, choć nie często. (Wspomniałbym o Heroinie (superinteligentna blogowiczka, ale jak ktoś się nazywa Heroina, to wciąż wydaję mi się to dziwne).
Każdy chyba podświadomie klasyfikuje spotkane osoby na potencjalne klasy. Możliwe są cztery: partner, przyjaciel, neutralny i wróg, choć powinno być coś między neutralnym a wrogiem jeszcze chyba, taki co nie wiadomo co to jeszcze jest.
Mam pasję, aby żyć, aby dobrze przeżyć to życie, być może jedyny raz... Nie żałować więcej zmarnowanych szans, zbyt wielu zmarnowanych już żałuję... Od wielu lat nie byłem na urodzinach mego syna.
Gardzę tymi co zabijają za jedno euro, co się dadzą się zjeść za jedno euro, co przeżyją dzień za jedno euro, co nie wiedzą jeszcze po co żyją. Jestem wyrozumiały, pomaleńku ich skreślam, niektórzy zostają moimi przyjaciółmi na całe życie lub długie lata.
Ludzie się naprawdę zmieniają tutaj. Osoby po latach spotkane zawsze mnie zaskakują zaradnością. Są lepsi, mądrzejsi i bogatsi. Czyżby to był wpływ tego specyficznie wilgotnego klimatu na specyficzną polską mentalność?
Oczywiście, większość po miesiącu od przyjazdu tu stwierdza, że choćby koniec świata miał nastąpić, to oni jak zaplanowali wkrótce wrócą na te swoje studia czy budowę domu czy coś albo wszystko na raz.
Gdy ktoś pomieszka tutaj jednak, to jest zdziwiony w Polsce zdziwieniem najbliższych, patrzących na jego przechodzenie na czerwonym świetle (wpływ czerwonych khmerów zapewne), jego awanturami w urzędach, bo niby Polakom z Irlandii odwala, a rozmawiają z Policja i ogólnie wierzą w sens sprawiedliwości i prawdy.
Jak to jest, Polacy są źli? Czy Polacy w Polsce są źli?
Przecież jest jakiś powód, dla którego mieszkamy tutaj, nie w Polsce.
Podpowiem, że dla mnie kasa (jak dla większości) nie ma (już) znaczenia (aż tak dużego).
Wolę mieszkać nie w Polsce.
Dodany: 19.04.2008 02:10:33 przez
valdie68 (3.69)
Komentarze (7)
O Mnie
to nie blog, to wieczorne zapiski
Poprzednie Wpisy
Kto Obserwuje Tego Bloga?
Wszystkich obserwujących: 20
Blogi innych użytkowników
marcinmk: santigold... polecam ...
ostatnio
